អាថ៌របស់ដើមត្នោត​ (The Secret of Palm Trees)

   ត្នោតគឺជារុក្ខជាតិម្យ៉ាងដែលមានដើមមូលធំខ្ពស់ តែមិនមានមែកទេ។​ ត្នោតគឺជារុក្ខជាតិតំណាងឱ្យជាតិ(ខ្មែរ) និងមានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនស្ទើតែរាប់មិនអស់សម្រាប់ប្រជាជនខ្មែរ គឺចាប់តាំងពីឫសរហូតដល់ចុងរបស់វា។

គុណប្រយោជន៍ទាំងនោះរបស់ដើមត្នោតមានដូចជា៖

·         ឫស  ៖ ឫសត្នោតមានគុណប្រយោជន៍ផ្នែកវិជ្ជសាស្រ្តបូរណខ្មែរ ពិសេសឫសទទឹងថ្ងៃ។

·         ដើម ៖ យើងអាចយកប្រយោជន៍បានយ៉ាងច្រើនពីដើមត្នោត ដូចជាធ្វើទូក ក្ដា រនង រនូត រនាប                   ផ្ទោង ផ្លាន វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ និងអ្វីផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។

·         ស្លឹក  ៖ យើងយកមកចងឬដេរភ្ជាប់គ្នាមកធ្វើជាកណ្ដប់ ដំរៀបហើយគាបដោយឫស្សីធ្វើជាជញ្ជាំង                   មួកស្លឹកត្នោត(ដែលបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណជាតិផងដែរ) ស្មុក កណ្តំ វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ វេចនំ                     ដុតអប់បំពង់ទឹកត្នោតផ្អែម(ឱ្យមានក្លិនឆ្ងុយម្យ៉ាង) ដុតធ្វើជាក្បុង និងអ្វីផ្សេងៗជាច្រើន                 ទៀត។

·         ផ្កា     ៖ ទាំងផ្កាញីនិងឈ្មោលគេអាចផលិតជាទឹកត្នោតផ្អែមឬជូរបានយ៉ាងមានរសជាតិជាទីពេញ                 ចិត្ត           ជាពិសេសទឹកត្នោតផ្អែមអាចយកទៅចម្រាញ់ឱ្យទៅជាស្ករត្នោតដ៍មានឱជារស​                   មួយវិញទៀតផ្កាឈ្មោលគេយកមកធ្វើជាឱសថបូរាណខ្មែរ។

·         ផ្លែ     ៖ ផ្លែខ្ចី គេយកមកធ្វើជាបន្លែដ៍មានរសជាតិយ៉ាងឆ្ងាញ់ពិសារ។

             ផ្លែចាស់ គេយកសាច់របស់វាមកញ៉ាំឆៅបាន មួយវិទៀតយកមកធ្វើជាបង្អែមយ៉ាងឆ្ងាញ់                     ពិសារផងដែរ។

             ផ្លែទុំ យកមកច្របាច់ជាមួយទឹកនិងលាយអំបិលតិចៗឱ្យគោស៊ីដើម្បីឱ្យគោឆាប់ឡើងសាច់                 ធ្វើជាចាហួយត្នោត ធ្វើជានំត្នោតអង្ករឬនំត្នោតម្ស៉ៅយាងមានឱជារស។

    ​​​​         គ្រាប់ ពេលវាដុះពន្លកចូលទៅក្នុងដី យើងយកគ្រាប់នោះមកពុសដើម្បីយកកំពីង                               របស់វាមកញ៉ាំគ្រាន់កំដរមាត់ ពិសេសក្មេងៗចូលចិត្តណាស់។

·         ធាង  ៖ គាវគឺជាគល់របស់ធាង គេយកមកដំដើម្បីហូតយកសរសៃរបស់វាឬគេហៅថាជក់ មកធ្វើជា                អំបាស(ជក់ត្នោត) វិញជាខ្សែ និងវត្ថុផ្សេងៗទៀត។

·         គម    ៖ ជាផ្នែកខ្ចីរបស់ដើមនៅត្រងករបស់វា ហើយវាជាបន្លែស្រស់មួយប្រភេទយ៉ាងមានឱជារស។

           សរុបមកដើមត្នោតពិតជាមានគុណប្រយោជន៍ដ៏ច្រើនស្ទើតែរាប់មិនអស់សម្រាប់ប្រជាជនខ្មែរ   ដូច្នេះយើងដែលជាប្រជាជនខ្មែរ គួរតែនាំគ្នាថែរក្សាសម្បត្តិដូនតាយើងឱ្យគង់វង់យូរអង្វែងជាដរាប   រាងទៅ។